Bereid je voor op een dag bakken en braden. Daar doet Death Valley aan denken: hitte. Om precies te zijn: de heetste plek op het westelijk halfrond en de droogste plek van Noord-Amerika. De naam zegt eigenlijk al meer dan genoeg. In de zomermaanden loopt de temperatuur vaak op tot 50 graden Celsius en meer. Maar laat dat feit je absoluut niet afschrikken want ja, je zal niet meer dan 5 minuten uit de auto kunnen blijven en ja, wanneer je aankomt bij het uitzichtpunt dat 500 meter verderop ligt, zal het aanvoelen alsof je een marathon hebt gelopen. Maar het is er prachtig. Écht prachtig, en dat is de moeite – en de hitte – zonder twijfel waard.

Reisverslag dag 5 – Death Valley – 6 juli 

Om 11 uur zijn we in ons hotel in Mammoth Lakes vertrokken, bestemming: Death Valley. Zorg ervoor dat je onderweg nog tankt en met een volle brandstoftank het nationaal park binnenrijdt. Na 3 uur rijden bereikten we het welkomstbord van Death Valley National Park, dat enigszins wel voor verwarring zorgde. Want toen we wat verderop op het laagste punt kwamen en dachten dat dit dan hét dal van Death Valley was, bleek het dat we enkel Panamint Valley doorreden hadden, een dal voor Death Valley. Daar was het toch ook al wel 46 graden – en we dachten dat het niet heter kon worden…

Om verder naar Death Valley te rijden moesten we eerst naar de Towne Pass rijden, een 4962 meter lange weg omringd door prachtige landschappen waarnaar je naar kon blijven staren. Dat kenmerkt Death Valley National Park in tegenstelling tot andere nationale parken: je hebt er geen uitzichtpunt nodig om versteld te staan, een autoraampje is genoeg. Terwijl we 1500 meter (5000 feet) stegen, zakte de temperatuur tot 36 graden, wat ondertussen bijna fris aanvoelde! Vanaf dan was het terug afdalen naar het volgende dal.

Eerste stoppunten

Gedurende onze tocht door Death Valley was Stovepipe Wells het eerste punt waar we gestopt zijn. Er is hier een winkeltje en zelfs een motel. Voor de moedigen onder ons: blijf er slapen, dat moet echt een avontuur zijn. De volgende gebouwen die we vele kilometers later tegenkwamen waren de ranch en het resort bij Furnace Creek. Terwijl we onze reis aan het plannen waren, hadden we eerst het idee gehad om hier te blijven overnachten, maar ik was toch opgelucht dat we dat niet hebben gedaan. De temperatuur was namelijk alweer een heel stuk gestegen – we hadden ondertussen maar liefst 50 graden bereikt – en de twee mooiste uitzichtpunten moesten nog komen.

Uitzichtspunten

Het eerste daarvan noemt Zabriskie Point. Je moet een kleine wandeling maken om het viewpoint te bereiken, wat bij deze hitte betekent dat je doodop bent als je boven aankomt, maar het was het helemaal waard. In één woord: wow. Ik kan niet beschrijven hoe ongelofelijk adembenemend het uitzicht daar was. Zoiets zie je nergens anders. Het tweede uitzichtpunt, Dante’s View, lag 32 kilometer (20 mijl) van de hoofdweg af. De weg ernaartoe voerde ons tussen de rotsen door en langs steile hellingen omhoog. Eens aangekomen op de parking, kon je te voet nog een stukje verder via een smal rotsachtig wandelpad. Hier voelde ik mij echt ‘on top of the world’. Wanneer je daar rondkijkt zie je niets anders dan wolken, afgronden, hoge gebergten en valleien en diep beneden het water, allemaal zo ver weg. En daar sta jij dan, op die relatief smalle rots, zo klein.

Vanuit Death Valley zijn we rond 18 uur vertrokken richting Las Vegas, waar we 2 uur later aankwamen. In het totaal hebben we die dag 590 kilometer gereden en zo’n 9 uur in de auto gezeten, ook al leek het helemaal niet zo lang. Het uitzicht dat je de hele dag vanuit de auto kan bewonderen is namelijk zo buitengewoon, dat het je uren kan blijven boeien. En met die hitte buiten, ben je ook gewoon weer blij als je terug in de auto kan stappen.

Meer lezen over onze reis door West-Amerika? Klik dan hier.
Verder lezen over onze volgende dag in Las Vegas? Klik dan hier.